In de Mallemolen

Ik las de afgelopen dagen weer de blog door bij Maurice de Hond, die had het over het feit dat als we nu niet eens echt de Pandemie gaan aanpakken we voor altijd in de Mallemolen van Covid-19 zullen blijven zitten. Hij ging vooral ook in op het opinie artikel in het NRC van Rosanne Hertzenberger (microbioloog). Zelf is Maurice op dit moment op vakantie en geeft ook zijn commentaar nog even op de de beslissing van het kabinet om tot 13 augustus 2021 weer maatregelen op te leggen. Oh en excusses aan te bieden inmiddels. Ik vond zelf het laatste deel van het stuk vooral treffend. 

Salami-aanpak
Een van mijn gewaardeerde leermeesters, de grote man van Wegener destijds, Peter Appeldoorn, had een prima advies. Bij grote problemen moet je een Salami-aanlak kiezen. Gewoon losse plakjes snijden en die problemen dan stuk voor stuk aanpakken en oplossen. Dus bescherm de kwetsbaren. Verhoog de capaciteit van de zorg. Help betrokkenen veilige ruimtes te creëren (in de VS wordt via belastingvoordelen gestimuleerd apparatuur aan te kopen om in ruimtes de lucht te filteren en goed te ventileren). Zorg voor prima data en goede voorlichting erover.

En vooral: onderken dat we met ons leven door moeten gaan, ook als Covid-19 in ons leven blijft. Net zoals we dat hebben gekund met andere ziektes, waar we niet de halve samenleving voor hebben omgegooid, zoals de afgelopen 15 maanden. En zorg er vooral voor dat de jongeren niet de prijs betalen voor de angst van de ouderen. 

Overigens net als de vorige blog is ook deze titel er één van een muzieknummer. 
"In de mallemolen' : Heddy Lester