Opsluiten.....

Volgens Japanse media zal Seiko Hashimoto, de minister van de Olympische Spelen en Gendergelijkheid, het roer van Yoshiro Mori overnemen. Mori stapte vorige week op als voorzitter van het Olympisch Comité na een seksistische uitspraak over vrouwen. Inmiddels is ze al beëdigd. Lees verder...

Powerrrrrrrrrr

ESA heeft deze week meer bekendgemaakt over de selectieprocedure voor de nieuwe lichting Europese astronauten die de ruimtevaart-organisatie gaat werven. Er worden duizenden aanmeldingen verwacht voor de selectieprocedure die op 31 maart begint, maar slechts 4 tot 6 van hen zullen de eindstreep halen. Ze worden dan opgesloten voor de opleiding bij de NASA. Dit is voor velen een droombaan. Lees verder...

---

Onderstaande column geeft exact het gevoel weer dat ook ik kreeg bij deze Willem Engel.
Ik kwam de column tegen in het NRC en deel hem graag en sla deze op voor mijn dagboek.

---

Ik zag het triomfantelijke hoofd van Engel en de angst voor totale ontwrichting zit er nu toch in.

Marcel van Roosmalen

Tekst : Marcel van Roosmalen

Het is nooit leuk om een rechtszaak te verliezen. Het is verschrikkelijk om een rechtszaak te verliezen van een idioot, van iemand die bewezen slecht is voor de volksgezondheid. Het overkwam de staat, de regering ging meteen aan de slag met een noodwet.

Logische reactie wel: je kunt in deze tijd van iedereen verliezen, maar niet van Willem Engel.

Op het moment van schrijven diende een spoedappèl van de staat tegen de beslissing van de rechter om de avondklok per direct buiten werking te stellen.

Zowel minister-president Rutte als minister Grapperhaus heeft intussen opgeroepen om vooral binnen te blijven, terwijl Willem Engel, de grote waanzinnige winnaar, heeft opgeroepen tot „een feestje op straat”.

Ik woon in Wormer, een lintdorp tussen niets en nergens. De avondklok heeft er niet ingehakt, zoals niets er hier inhakt. Er is behalve als je een hond hebt geen enkele reden om je hier na negenen op straat te begeven, tenzij je van de weg wilt waaien. De mensen hier zijn plichtsgetrouw, soms op het irritante af.

Toen ik vorige week de vuilnisbak rond negenen van de straat ging halen, passeerde er een auto die expres langzaam ging rijden zodat ik goed kon zien dat de bestuurder woedend op het horloge om zijn pols tikte.

Was ik helemaal gek geworden?

Ik kon het hele dorp wel besmetten!

Dat was waarschijnlijk ‘een burgerhulp’, zoals ze de mensen die op vrijwillige basis het plaatselijke ambtenarenapparaat ondersteunen hier noemen. Het zijn dezelfde mensen die afgelopen weekend klaarstonden om met een hesje aan een einde te maken aan de ijspret op het Zwet. Ze doen dit niet voor zichzelf, maar voor ons allemaal, legde Erna van de slagerij ongevraagd uit. Zij had de laatste Bannetocht in 2012 nog meegemaakt en kon zich de mensenmassa’s nog goed herinneren.

Dat nog een keer in deze tijd en je was als dorp verloren!

Ik wilde er wel bang van worden, maar het lukte niet.

Wat al die burgerhulpen en burgers niet lukte, lukte Willem Engel wel. Ik zag zijn triomfantelijke hoofd en de angst voor totale ontwrichting zit er nu toch in.

Wijsheid is om niet ons, maar hem op te sluiten.

Marcel van Roosmalen

- Drie keer per week schrijft Marcel van Roosmalen een column voor het NRC.